(Español) Tarde gris, el viento camina de puntillas sobre las vías; en la plataforma, un viejo ciego abraza a un adolescente mientras le susurra al oído –Este pueblo está maldito. ¡Vete!, vete y no vuelvas nunca. Y si algún día te gana la nostalgia y regresas… No me busques. No toques a mi puerta porque no te abriré. Busca algo que te guste y hazlo, ámalo como amabas de niño la cabina del Cinema Paradiso. Desde hoy, ya no quiero oirte hablar; ahora, quiero oir hablar de ti. –Toto, el chico, sube al tren y lanza el último adios a Fredo, el viejo, su amigo y mentor; con la mano también despide a su madre y hermana. Una nueva vida llena de éxitos le espera en Roma… aunque su corazón, por siempre hecho pedazos, se ha quedado eternamente en la provincia de Giancaldo.
En 1989, el alma del público se arrobó con una cinta italiana que terminó convirtiéndose en un clásico de la cinematografía mundial aún antes de ganar el Oscar a mejor película extranjera
(Papiamento).
Gray tremerdía, e bientu kamna riba tiptoe riba e tracks; riba e podium, un bieu ciegu homber embraces un teenager mientras e homber whispers na e ear-this ciudad ta cursed. bai!, í no bolbe nunka. í si un día abo bolbe í gana e nostalgia ... ami no ta wak. no ta mishi mi porta pasobra abo no ta habri e. haña algu abo gusta í hasi e, amal ban un mucha stimá e cabin di e cine paradiso. fo'i awe, í ami no ta ke na kombersá oirte awor, ami ke na tende kombersá di abo. -toto, e mucha homber, e trein goes riba í throws e ayeranochi ayo na fredo, e biehito, djé amigu í mentor, tambe fired ku djé man na djé mama í ruman muhé. un nobo bida yen di èksito awaits abo den rome ... ma djé kurason, pa sèmper torn na pieces, ha been eternally den e provinsia di giancaldo.
Den 1989, e alma di e shap were "at un italian pelíkula esei became un klásiko fin na e pelíkula mundu hasta promé winning e oscar pa mehor estranhero pelíkula. e pelíkula recordable mas di historia cinematographic, í un di e mas charming soundtracks fo'i e maestro ennio morricone. ata algun samples dj'esakí pida di arte.
No hay comentarios:
Publicar un comentario